အပိုင္း(၁)
" မာဆတ္"
"အင္း"
"ဘာအဓိပၸါယ္လဲ"
" တရုတ္စကားထင္တယ္။ ဆိုလိုရင္းက ႏွိပ္တာေပ့ါဗ်ာ"
အင္မတန္ႏွံ႕စပ္ကၽြမ္းက်င္ လွေသာ ကုးလားမေခၚ၊ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္(မီးရထား)ဟု အမည္ေပါက္ေသာ ဂ်ာနယ္လစ္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွင္းျပေနျခင္းသာျဖစ္သည္။
" ေန႕႕ ေနပါဦး႕႕ ႏွိပ္တာက ပန္းဆိုးတန္းကုန္းတံတားေအာက္မွာလဲ ခုံေပၚ၀င္ထိုင္လိုက္တာနဲ႕ ႏွိပ္တာပဲ ဘာကြာလို႕လဲ"
" အာ႕႕ ကိုၾကည္ေတာ့တုံးပီ႕႕ အဲဒါေတြက ေယာက်ာ္းႀကီးေတြက လက္ၾကမ္းႀကီးေတြနဲ႕ ႏွိပ္တာ၊ အခုဟာက လွတပတ ေကာင္မေလးေတြက အစ္ကို႕နားမွာ အႏု အရႊေလး႕႕ ဟီဟီ"
ေကာင္မေလးဆိုေသာ အသံၾကားေတာ့ ဆံပင္ေမႊးပါ ေထာင္သြား၏။ ကိုကလဲ မိတ္အင္လူပ်ိဳႀကီးမဟုတ္လား။
မိတ္အင္လူပ်ဳိႀကီးဆိုလို႕ တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႕ဗ်ာ။ မိတ္မ်ားပီး အင္ျဖစ္ေနတဲ့ လူပ်ိဳႀကီးကိုေျပာတာ။
အင္မျဖစ္ခံႏိုင္ရိုးလာဗ်ာ။ က်ဳပ္ဘ၀ေလးကို သူတို႕သူတို႕ေတြ ဖက္ဆီးေပးေနၾကတာ။ ဒူးနဲ႕မ်က္ရည္သုတ္ရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္႕႕႕။
က်ဳပ္မွာလဲ ေပါင္းစရာလူမရိွေတာ့ ဒီစာနယ္ဇင္းက လူေတြနဲ႕ခ်ည္း ေပါင္းေနရတာ။ ေျပာရင္ ၾကြားရာက်မယ္တစ္ေယာက္မွ မေကာင္းပါဘူး။ ဘာရားစူးေစ့။
ဟိုလူ သွ်ီသူေအာင္တို႕ လြမ္းေသႏိုင္တို႕က ကာရာအိုေကသမားေတြ။ မူးလာတာနဲ႕ မိုက္ဆြဲၿပီး ဟဲမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ဟဲတာေတာင္ ဟဲေလးမဟုတ္ဘူး၊ ဟဲႀကီးေတြ။
ေၾသာ္႕႕ အရက္သမားျဖစ္ေနၾကတာကံေကာင္း။ အရက္သမားသာမျဖစ္ရင္ ဒီေလာက္မိုက္ခြက္ႀကိဳက္ပုံနဲ႕ ေဂါပကျဖစ္တယ္။
ေအာင္မာ႕႕ ကာရာအိုေကခန္းထဲ၀င္ၿပီး ေကာင္မေလးအနားမွာလာထိုင္ရင္ အဲဒီေကာင္မေလးပါးေပၚ သူတို႕ေတြႏွာေခါင္းႀကီးတင္ၿပီး ၿငိမ္ေနေတာ့တာ။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္။
"ေဟ့လူႀကီး႕႕ အဲဒီေကာင္မေလးက မီးေရာင္နဲ႕မို႕မ်က္စိ ေမွာက္ေနတာ၊ အဲဒီေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ္သိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္ကပဲ၊ မနက္မနက္ဆို အခြန္လြတ္ေစ်းမွာ ဖေယာင္းတိုင္ တိုးတိုးေနတာ"
ဟုတ္တယ္။ တကယ္ေျပာတာ။း သတို႕ေပးတဲ့မုန္႕ဖိုးနဲ႕စီးပြားျပန္ရွာေနတာ။ ဒါကိုဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။
"မိန္းမျဖစ္ေနတာတစ္ခုနဲ႕တင္ မင္းထက္ေတာ့ ေလေကာင္းေလသန္႕ရတယ္ေဟ့ေကာင္"
ႏွာေခါင္းႀကီးျပန္တင္ၿပီး ၿငိမ္ေနတာ။
စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ ဟိုက မနက္ဖက္ဆို တစ္ေနကုန္ ဖေယာင္းတိုင္တိုး၊ ေစ်းမွာျပန္ေရာင္း။ ညက်ေတာ့ ေရမခ်ိဳးမိုးမခ်ိဳးဘဲ ဒီကိုလာ။
ကဲ႕႕ သူတို႕သာ ေလေကာင္းေလသန္႕ရတယ္ေျပာတာ။ အမွန္ေတာ့ ထဘီအလွပ္မွာ ေလျဖတ္လို႕ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကုန္တာ အဲဒါေတြလည္းပါတယ္။
အဲ႕႕ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္တို႕ ေဇယ်ာျမတ္ခိုင္တို႕က တစ္လိုင္း။ ဒီလိုင္းေလ။
"အစ္ကို႕ ပိုက္ဆံကလဲ ဘယ္ေလာက္မွမေပးရဘူး။ တစ္ဆက္ရွင္မွ သုံးေထာင္ထဲ"
"တစ္ဆက္ရွင္ဆိုတာ"
တစ္နာရီေလ႕႕ အစ္ကိုရ"
စိတ္ပါသြားမိသည္။ စိတ္ပါသြားမိတာမဟုတ္ဘူး။ ပါကိုပါေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသားပဲ၊ ကုပ္ကျမင္းပါဆို။
"ကၽြန္ေတာ္သိတယ္"
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္မိသည္။ အစကတည္းက အသားမဲလို႕ ကုလားေလးဟု အမည္ေပါက္ေနေသာ ငတိက အေမွာင္ထဲ ေ၀င္ေနေတာ့ အုတ္နံရံေပၚကို အရိပ္က်သေလာက္သာ ျမင္ရ၏။ ဒီေကာင္ စာနယ္ဇင္းမလုပ္စားဘဲ သူခိုးလုပ္စားလွ်င္ေတာင္ ပိုတြက္ေျခကိုက္ႏိုင္ပါသည္။ ပါးစပ္ေလးပိတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေျပးေနလွ်င္ ဘယ္သူမွ ျမင္မည္မဟုတ္။
" ေၾသာ္႕႕ အကိုရယ္႕႕ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္အဲဒီကေကာင္မေလးနဲ႕ခ်စ္သူေတြျဖစ္ အဟစ္႕႕အဟစ္"
၀မ္းသာလုံးစို႕ၿပီး လာတက္ျပေနေသးသည္။ ကိုယ္ကသာ မသကၤာလို႕႕႕
ၾကည့္လုပဦးေနာ္၊ မႈခင္းဂ်ာနယ္ကေကာင္ေတြ င့ါကိုၾကိမ္းေနတယ္။သူတို႕ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ငါစာမေရးလို႕တဲ့။ အမႈျဖစ္ရင္ ဖိုးကာလာနဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ ထည့္ဖို႕ခ်ည္း ေစာင့္ေနၾကတာ"
အာ႕႕ အစ္ကိုကလည္း အဲသည္လိုျဖစ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထည့္မွာေပ့ါ။ အဲ႕႕ ဟုတ္ေပါင္႕႕ ေသခ်ာပါတယ္ "
"ဘာေသခ်ာတာလဲ"
" အမႈျဖစ္ဖို႕ အဲ႕႕အဲေလ႕႕ အလုပ္ျဖစ္ဖို႕ေျပာတာ၊ အဟဲ"
"ဟင္း"
သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ဒီေကာင့္ကိုသိပ္မယုံရဲ။ တစ္ခါကလဲ
" ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ကအစ္ကို႕ပရိတ္သတ္ပါ၊ အဒါမိတ္ဆက္ေပးခ်င္လို႕ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေစာင့္ေနပါ"
ဆိုၿပီးလုပ္တာ။ ကိုယ္ကလဲ သိတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒါမ်ိဳၚဆို ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ေပ်ာ္တတ္ေတာ့႕႕ ဟီဟီ။
ေနာက္ ဘယ္သူ႕ေခၚလာလဲ သိလား။ သူတို႕ အိမ္ေခါင္းရင္းက အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေပါင္ေပါင္ေတြတို႕ၿပီး ေခၚလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္။
" အန္တီရယ္႕႕ အန္တီ႕ကို ဒီလုိ ေကၽြးခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ အခုမွ အခ်ဥေလးရတုန္း ဟီဟီ"
ကိုယ္က အခ်ဥ္ႀကီးကိုျဖစ္လို႕။
အခုလဲ သူ႕စကားဟုတ္မဟုတ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ဆုံးျဖတ္ရေသးတယ္။
"တစ္ကယ္ပါ႕႕ အဟုတ္ပါ႕႕
ခ်စ္လို႕ပါ၊ အဲေလ သီခ်င္းေတာင္ဆိုမိသြားၿပီ၊ အတည္ေျပာတာ အစ္ကိုစာေရးလို႕ေညာင္းတဲ့ အေညာင္းအညာေတြ တစ္ဆက္ရွင္အတြင္း ေျခေလ်ာ့သြားေစရမယ္ တာ၀န္ယူတယ္"
ေၾသာ္႕႕ ကိုယ္ကလဲ အေညာင္းသမားမဟုတ္လား၊ၚ ေနာက္ၿပီးအညွာကလဲလြယ္တယ္ေလ။ ဒါနဲ႕ပဲ႕႕
" ကဲ႕႕ဘာျဖစ္ျဖစ္သြားမယ္ကြာ၊ ဘယ္မွာလဲ ေ၀းလား"
" လိုက္ခဲ့"
ငတိက တိုက္တန္းနံေဘူး ေမွာင္ရိပ္က်ေနတဲ့ အသားအရည္နဲ႕ ဖ်ဳိးဖ်ဳိးဖ်တ္ဖ်တ္ ထြက္သြားေလရဲ႕။ ကိုယ္ကလဲ ေနာက္ကလိုက္လို႕။ အင္း႕႕ တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မၾကဳံစဖူး ေကာင္မေလး ႏွိပ္တာ ခံလိုက္မဟဲ့ဟု ေတြးရင္း
"ကိုယ့္ဆရာ႕႕ ကုန္းကုန္း"
ကိုယ္အေတြၚနဲ႕ကိုယ္ ဟန္က်ေနတုန္း အေရွ႕မွ ငတိေအာ္သံေၾကာင့္ ေၾကာင္သြားမိသည္။
" ဟင္႕႕ ဟင္႕႕ ငါဘာလို႕ ကုန္းရမွာလဲ၊ ဘာလို႕လဲ"
အေျခအေနက ပိုဆိုးသြားသည္။
စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ ၿမိဳ႕လည္ေကာင္ ပလက္ေဖာင္းေဘး ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ရင္ေကာၿပီး သြားလို႕ရတဲ့ဥစၥာ၊ အခု ဒီေကာင္နဲ႕ ေပါင္းမွ လူမျမင္ေအာင္ ၀ပ္ေနရတယ္လို႕။
ေအးေလ႕႕ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ ကိုယ္လဲသူေျပာသည့္အတိုင္း မာဆတ္ခ်င္တာကိုး။ ထို႕ေၾကာင့္ သူေျပာသည့္အတိုင္း ကုန္းေန ရာကုန္း၊ဈ ၀ပ္ေနရာ၀ပ္ ေနရေတာ့၏။
အတန္ၾကာေမွာင္ရိပ္စြန္းမွ ေလွကားတစ္ခုေရာက္လာၿပီး
" ကဲ႕႕ ကိုယ့္ဆရာ အမွတ္စဥ္ေရၿပီး သုံးဆိုတာနဲ႕ ေျပးတက္မယ္"
" ဟင္း႕႕ ေျပးတက္ရမယ္႕႕ ဘယ္႕႕ ဘယ္အထိလဲ"
" ရွစ္လႊာ"
" ဟင္႕႕ ရွစ္႕႕ ရွစ္လႊာေတာင္"
ငတိကၿပံဳးရင္း ေခါင္းညိတ္သည္။. ၿပီးေနာက္႕႕႕
" အသငင့္ျပင္႕႕ သုံး႕႕ ေျပးေတာ့"
" ဟာ"
ကိုယ့္မွာ တစ္ႏွစ္ ၿပီးမွ သုံးလာမယ္ထင္ေနတာ။ တစ္ခါထဲ သုံးဆိုတာနဲ႕ အလ်င္အျမန္လိုက္ၿပီး ေျပးတက္လိုက္ရသည္။
ေၾသာ္႕႕ကိုယ့္မလဲ တစ္ခ်ိန္လုံး စထိုင္ေရးေနတဲ့ အေညာင္းသမား မဟုတ္လား။ ကိုယ္တိုင္ကလဲ မသန္၊ ရွစ္လႊာအထိ ေျပးတက္ရတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္။ ရွစ္လႊာေရာက္ေတာ့ ဟစိဟစိပါ ျဖစ္ေနသည္။
ရွစ္လြႊာေရာက္ေတာ့ ငတိက ၿပဳံးစိစိႏွင့္႕႕
" ရႈး႕႕ အစ္ကို အေနာက္မွာေန၊ အစ္ကို႕မ်က္ခြက္ႀကီးျမင္ရင္ လန္႕ၿပီး တစ္ခါးမဖြင့့္ေပးပဲ ေနမယ္"
" အာ႕႕ မင္းကလဲ ႏွိပ္တာပဲကြာ႕႕ မ်က္ခြက္နဲ႕ဘာဆိုင္လို႕လဲ"
" ရႈး႕႕တိုးတိုး႕႕ အထာရိွတယ္႕႕မဟိ"
ဆိုကာ တစ္ဖက္လွည့္ၿပီး တံခါးေခါက္လိုက္သည္။
" ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္႕႕ ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္"
"ကေလာက္"
တံခါးမွ တံခါးေပါက္ေသးေသးေလး ပြင့္လာသည္
" ဘာ႕႕ဘာလဲဟ႕႕အဲ႕႕ သြား႕႕ သြားႀကီး"
နဂိုမဲငတိ၏ ျဖဴဥဖြဲဖြဲသြားကို ျမင္ေတာ့ အတြင္းထဲကလူ ေ်ာကာင္သြားပုံရ၏။ ဒါကိုငတိက အစြမ္းကုန္သြားၿဖဲၿပီး႕႕
" ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ေလ႕႕ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ပါ"
အထဲက မ်က္လုံးႏွစ္လုံးက႕႕
"ေၾသာ္႕႕ အရိပ္ႀကီးမွတ္ေနတာ႕႕ ေၾသာ္႕႕ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္လတ္၊ ေနရာကမရိွေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ ခဏေနမွလာပါလား"
" အဟဲ ႕႕အဲ႕႕ အဲလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕႕႕င့ါ႕႕င့ါဆရာကိုေခၚလာလို႕ အဲဒါ"
သူ႕စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာထုတ္ျပလိုက္သည္။
" ဟဲ့႕႕ ပလုပ္တုတ္႕႕ဘယ္လိုႀကီးလဲဟ႕႕"
ကၽြန္ေတာ့ကိုျမင္ေတာ့ အထဲကလူ လန္႕သြားပုံရသည္။
" အဲ႕႕ အဲဒါ င့ါဆရာကြ ေနရာေလးေတာ့ လုပ္ေပးပါ"
ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က တစ္ေထာင္တန္ေလး အသာအသာ ထိုးထည့္ေပးပီး ေျပာသည္။
"ကၽြီ"
ေရႊတံခါး၊ ေငြတံခါးပြင့္သြားသည္။
" ခက္တာပဲဗ်ာ႕႕ ေနရာက မရိွေတာ့ဘူးဆိုမွ"
တံခါးဖြင့္တုန္းေလး အခန္းထဲ ကမန္းကတန္းလွမ္း၀င္လိုက္သည္။
"ဟာ"
ရုတ္တရက္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ အလွျပင္ဆိုင္တစ္ခုလိုသာ။ သို႕ေသာ္ အထဲတြင္ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ၾကြေရာက္ခ်ိီးျမွင့္ေနၾကေသာ ဧည့္ပိရိတ္သတ္က မနည္း။ အားလုံးကိုယ္စီ ပဏာယူေနၾကသည္။
" ေဟ့ေကာင္႕႕ အႏွိပ္ခန္းကဘယ္မွာလဲ"
ကၽြန္ေတာ္က ႏွိပ္တာမေတြ႕၍ ကပ္ေမးသည္။
" အေပၚမွဗ် ထပ္ခိုးေပၚမွာ"
အေပၚေမာ့ၾကည့္မိသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တိုက္ခန္းေပၚက ထပ္ခိုးမ်ားကို ေရာက္ဖူးသူတိုင္း သိၾကေပလိမ့္မည္။ အစကတည္းက တိုက္ခန္းအျမင္က ဆယ္ေပ သို႕မဟုတ္ ဆယ့္ႏွစ္ေပသာသာရိွၾကၿပီး၊ ထိုတိုက္ခန္းကိုမွ ထပ္ခိုးျပန္ခြဲေတာ့ အမ်ားဆုံးျမင့္ေသာထပ္ခိုးကမွ ငါးေပမွ်သာ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေလးေပ၊ ဆယ္ေပျမင့္ေသာ တိုက္ခန္းဆိုက ထပ္ခိုးရိွလွႏွစ္ေပအျမင့္သာ။
ယခုတိုက္ခန္းကေတာ့ အနည္းငယ္ျမင့္ေတာ့ ထပ္ခိုးက အနည္းငယ္ေနရာယူ၍ ရပုံေပၚသည္။
" ခက္တာပဲဗ်ာ႕႕ ေနရာကလဲ တစ္ေနရာပဲလြတ္တာ႕႕အဲစပါယ္ရွယ္ခန္းေတာ့ရိွတယ္။ အဲဒီအခန္းက ေစ်းေျမာက္တယ္"
"စပါယ္ရွယ္ခန္းက ဘယ္ေလာက္လဲ"
"ခုႏွစ္ေထာင္ဗ်႕႕ တစ္ေယာက္ခန္းပဲ"
ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က ကၽြန္ေတာ့ကို လွည့္ၾကည့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။ ဒီေနရာေရာက္ေတာ့မွ ေငြခုႏစ္ေထာင္ေလာက္ေတာ့ သုံးဦးမွေပ့ါ။
ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က ျပန္လွည့္ရင္း႕႕
" ရတယ္ေလ၊ လြတ္ေနတဲ့ေနရာ ကၽြန္ေတာ္၀င္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ့ဆရာကိုေတာ့ စပါယ္ရွယ္အခန္း ပို႕လိုက္ေပ့ါ"
ဧည့္ႀကိဳက ေခါင္းညိတ္သည္။
" ဒါဆို ပိုက္ဆံအရင္ရွင္း"
"ဟင္႕႕ ေၾသာ္႕႕"
ဘာမွမလုပ္ခင္ ေငြႀကိဳေတာင္းသည္။ ဒါကလဲ သူတို႕ယဥ္ေက်းမႈပဲလားမသိ။
က်သင့္ေငြ ထုတ္ရွင္းလိုက္သည္။ ထိုေတာ့မွ႕႕
"လာဗ်ာ"
သူဦးေဆာင္ရာေနာက္သို႕လိုက္သြားၾကရသည္။ ခုန ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေသာ ထပ္ခိုးေလးပင္။
" ေဒါက္႕႕ ေဒါက္႕႕ေဒါက္႕႕"
"ဟာ"
ေလွကားေလးေပၚတက္ၿပီး အေပၚမွာျမင္ေတြ႕ရေသာ ျမင္ ကြင္းေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားရသည္။
ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ႕႕ ဘက္ဂဒက္မွာ အေသခံဗုံးေဖာက္ခြဲမႈေၾကာင့္ ေသသြားတဲံ့ အေလာင္းေတြစီထားသလို စီရီလို႕။ ေနာက္ၿပီး အေလာင္း မ်ားေဘူးမွာ ေသသူ၏ဇနီးမယား ၊ မိခင္မ်ား တန္စီငိုေနၾကသလို ျမင္ကြင္း၊။
တစ္ခ်ိဳ႕က အေလာင္းေကာင္ေတြကို ဂုတ္ခ်ိဳးဇက္ခ်ိဳးလုပ္လို႕။
" တက္ေလဗ်ာ"
ဧည့္ႀကိဳေလးမွ ေခၚသည္။
" ဒုံး"
"အား"
နဂိုရွည္လ်ားေသာ အရပ္က ေခါင္မိုးတက္ေဆာင့္သည္။
" ေခါင္းငုံ႕ေလဗ်ာ႕႕ နားမလည္ဘူးလား"
"ဟုတ္ကဲ့႕႕ဟုတ္႕႕"
အျပင္မွာကိုယ္ဘာေကာင္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါေစ။ ဒီမွာေတာ့ သူတို႕စကား နားေထာင္ရမည္သာ။
အသာေလး ခါးကုန္းတက္လိုက္သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ေျခမခ်ရဲ။ ခုန စန္႕စန္႕ႀကီးေတြက ေလွခါးရင္းမွစ၍ တန္းစီေနသည္ကိုး႕႕႕။
" ဘယ္႕႕ ဘယ္လိုတက္ရမွာလဲဟင္"
" ေက်ာ္ခြ တက္ေလဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကလဲ၊ အားလုံးနားလည္တတ္ပါတယ္"
" အဲ႕႕ အဲလို"
သူကိုယ္တိုင္ေရွ႕ကေက်ာ္ခြ ျပသြားေတာ့ ကိုယ္လဲခါးကုန္းၿပီး ေက်ာ္ခြ သြားရသည္။
အေတာ္ခက္ပါတယ္ကြယ္႕႕႕
အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ့္ပုံကိုယ္ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ဟိုးအရင္တုန္းက ကာတြန္းသိန္းလြင္ေရးတဲ့ ငတက္ၿပား ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုခိုးဖို႕ ေျခလွမ္းသလိုမ်ိဳး၊ ခါးကိုကုန္း၊ ေျခဖ်ားကို ေထာက္ပီး တကယ့္ ပီဘိ သူခိုးေျခလွမ္း။
ေယာက်ာ္းသားမ်ားကလဲကြယ္။
ဒါမ်ိဳးက် အင္မတန္ သည္းခံရွာပါတယ္။ ေခါင္းပဲတက္နင္းနင္း၊ မ်က္လုံးကို ေျခမနဲ႕ပဲကေလာ္မိ၊ ကေလာ္မိ၊ ဘာမွမေျပာဘူး။ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႕ စန္႕စန္႕ႀကီးေတြၿငိမ္ေနတာ။ မသိရင္ သူတို႕ကို ကိုယ္ပါ၀င္ႏွိပ္ေပးလိုက္သလို။
သူတို႕ေဘးမွာ အပူသည္ပုံစံမ်ိဳးနဲ႕
ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနၾကသူမ်ားကလဲ ဘယ္ဟာကို
ႏွိပ္ေနၾကလဲေတာ့မသိဘူး။သူတို႕ေျပာေတာ့ အကြက္စုံတယ္တဲ့။
" ဟိုလူ႕႕ ဟိုဘက္နည္းနည္းတိုး၊ ဒီဘက္ကအစ္ကို႕႕ ဒီဖက္ကိုကပ္လိုက္႕႕ ေခါင္းရင္းကလူ႕႕ေျခေထာက္ နည္းနည္းေကြး႕႕ကဲ ႕႕ ဒီမွာတစ္ေနရာရပီ႕႕
ေနရာရသည္ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ဖတ္ခနဲ၀င္လွဲလိုက္သည္။
" ကိုယ္ဆရာ႕႕ စပါယ္ရွယ္ခန္းထဲ၀င္လိုက္"
ဟုဆိုကာ သူ႕နားငုတ္တုတ္လာထိုင္ေသာေကာင္မေလးကို
" ညီမေလးနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္႕႕ ဘယ္မွာေနတာလဲ႕႕ အစ္ကိုႀကီးက အသားသာမဲတာ႕႕ အသည္းကၿဖဴတယ္႕႕ အသန္႕ႀကိဳက္တယ္႕႕ အေသာက္အစားကင္းတယ္"
စသည္ျဖင့္
ၾကဴေနေတာ့၏။(ေၾသာ္႕႕ဒါကလဲမာဆတ္ ယဥ္ေက်းမႈပင္)။ ကိုယ္ကလဲ ဘယ္ေနရာ၀င္ရမွန္းမသိေတာ့ ဒီေကာင့္ကိုသာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကည့္ေနရသည္။
" ေဟ့႕႕စပါယ္ရွယ္ခန္းၿပီးပီလားေဟ့"
" ၿပီးၿပီ႕႕ၿပီးၿပီ႕႕ဒီမွာကပ္ေတြတင္ေနတာ႕႕"
သူတို႕ဘာသာသူတို႕ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ ေၾသာ္႕႕စပါယ္ရွယ္ခန္းက လူလာမွ ခင္းက်င္းေပးသည္ထင့္။ ဒါဆိုအေတာ္သန္႕ရွင္းမွာပဲ " ဟု စိတ္မွာထင္မိလိုက္သည္။
" ရၿပီ႕႕ရၿပီ႕႕ စပါယ္ရွယ္ခန္းရၿပီ"
ေခၚသံၾကားေတာ့ ၀မ္းသာသြားသည္။ ကိုယ့္အလွည့္ ေရာက္ၿပီကိုး။
" ဟိုအစ္ကိုႀကီး ဒီဖက္လာ"
တက္လာေသာ ေလွကားဖက္ျပန္ေခၚေတာ့ ခုနလူေတြကို ကုန္းကုန္းကြကြျဖင့္ ျပန္၍ ေက်ာ္ခြသြားရသည္။ ေလွကားရင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ့ကို မာဆတ္ေပးမည့္ ေကာင္မေလးက စႏိုးတာ၀ါေလးကိုင္ၿပီးေစာင့္ေနသည္။
" ဘယ္ဘက္ကိုသြားရမွာလဲဟင္"
" ဒီမွာ "
" ဟင္ "
ေကာင္မေလးညႊန္ျပေသာအေပါက္ကို ျမင္ေတာ့ အ့ံအားသင့္သြားရသည္။ အေပါက္က ၀မ္းလ်ားထိုး၀င္မွ ၀င္လို႕ရသည့္ ၀င္ေပါက္ပင္။
"ကဲ၀င္ "
ေကာင္မေလးကေျပာေတာ့ ကိုယ္လဲ၀င္ရသည္ေပ့ါ။ လူေကာင္ ကလဲ ႀကီးေတာ့ မနည္ ၀င္ရတယ္ေလ။
"ဟာ "
အထဲေရာက္မွ လြန္စြာ အံ့အားသင့္သြားရသည္။
" ဟင္ "
ဒါ႕႕ ဒါစပါရွယ္ခန္း"
" အင္းေလ "
အ့ံၾသလြန္း၍ ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့။
"ဘယ္လို႕႕ဘယ္လိုႀကီးလဲဟ"
ႏႈတ္မွ အာေမဍိတ္သံပင္ ထြက္သြားသည္။
အမွန္ေတာ့ စပါရွယ္ခန္းဆိုတာ ေနရာမရိွေတာ့လို႕ ေရခ်ိဳးခန္းအေပၚက ေလးေထာင့္ ေရတိုင္ကီေပၚ ႏွစ္တစ္လမျပားေတြ စီရိုက္ ထားေသာ ကဒ္မ်ားကို စီတင္ထားျခင္းပင္။ ေရခ်ိဳးခန္းအေပၚက ေရတိုင္ကီေပၚမွာမို႕ ထထိုင္လွ်င္ပင္ ေခါင္းကလြတ္ရုံမွ်သာ။
" လွဲလိုက္ေလ"
" ေအာ္ "
ဘာမွမေျပာပဲ လွခ်လိုက္သည္။ ေမွာႏွင့္မဲမဲမို႕ ဘာကိုမွလဲ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ။ ေျခဖ၀ါးကို စႏိုးတာ၀ါႏွင့္ ပြတ္သည္။ ထိုသို႕အပြတ္မခံဖူးေတာ့ သာယာခ်င္ခ်င္။
" ေနပါဦး႕႕စပါရွယ္ခန္းက ဒီတစ္ခန္းပဲရိွတာလား"
" အင္း႕႕ ေနာက္တစ္ခန္းက ျပင္ေနတုန္း"
ေခါင္းေထာင္သြားမိသည္။ ဒီေလာက္ေျခခ်စရာမရိွတာေတာင္ တစ္ခန္းထပ္တိုးဦးမတဲ့ ။ ထို႕ေၾကာင့္
"ဘယ္မွာလဲဟင္"
" အိမ္သာေပၚမွာ"
"ေၾသာ္႕႕ ဟင္႕႕ အိမ္သာေပၚမွာ"
" ဟုတ္တယ္႕႕ သူကေစ်းပိုႀကီးမယ္႕႕"
" ဘာ႕႕ ဘာလို႕လဲဟင္"
" ျမင္ရလို႕"
" ဟင္႕႕ ေၾသာ္"
ေၾသာ္႕႕ မဖြယ္မရာကိစၥျမင္ရတာကို ေစ်းႀကီးဦးမတဲ့။ ဘာမွမေျပာေတာ့။
ေျခဖ၀ါးကိုလက္ရြရြေလးႏွင့္ လာေရာက္ႏွိပ္ႏွယ္ ေနသည္။
သာယာလိုက္တာ။ ကိုယ္လဲ မာဆတ္ယဥ္ေက်းမႈအရ႕႕
" နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္"
" လျပည့္"
"ေၾသာ္"
ဟိုးယခင္တစ္ေခာတ္ကလည္း ကာရာအိုေကတြင္ေပၚဖူးသည္။
အမည္မသိ မသီတာ နီလာ အငယ္ေလး။ ယခုေတာ့ လျပည့္တို႕ ၊ ပိေတာက္တို႕၊ ေနျခည္တို႕ စသည္ျဖင့္ ေျပာင္းကုန္ၿပီထင္ပ့ါ။
"ေနတာကေရာ"
"လိႈင္သာယာ မီးခြက္ေစ်း"
"အေ၀းႀကီးပဲ"
"အင္း"
ေျခေတာက္ကိုလဲ အဆက္မျပတ္ႏွိပ္နယ္ေပးေနသည္။ သိုေသာ္ ရြရြေလး။ ကိုယ္ကလဲ သိတယ္မဟုတ္လား။ အေၾကာသမားေလ
ထို႕ေၾကာင့္႕႕
" နည္းနည္းျပင္ျပင္းေလး ႏွိပ္ေပးလို႕ရမလား"
" ခံႏိုင္လို႕လား"
"ရပါတယ္"
ေကာင္မေလးက ခပ္ျပင္းျပင္းႏွိပ္ေပးသည္။
" ပေလာက္႕႕ ပေလာက္႕႕ပေလာက္"
သူျပင္းျပင္းႏွိပ္ေတာ့ ေအာက္ကတိုင္ကီကလႈပ္ပီး ႏွစ္တစ္လက္မၾကားကထြက္ေနေသာ တင္ပါးကို ေရစလာစင္သည္။
" ေတာက္႕႕ စပါယ္ရွယ္ခန္းက တယ္ၾကမ္းပါလား"
ဘာမဟုတ္ပဲ ေအာက္ကေရသံေၾကာင့္ လူအထင္ႀကီးခံရသည္။ကိုယ္လဲဘာမွျပန္မေျပာေတာ့၊ အေပၚကႏွိပ္တာ ေအာက္တင္ပါးက ေရစိုေနတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္။ တူးဖီး(လ္)ႀကီး။ခံစားရေတာ့ခက္တာေပ့ါေနာ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမနဲ႕ရကတည္းက ခြတ္လြတ္တဲ့စိတ္ အျပည့္ရိွတာဆိုေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးႏွင့္ စန္႕စန္႕ႀကီး။
"ပေလာက္႕႕ပေလာက္႕႕ပေလာက္႔႔႕႕႕ပေလာက္႕႕"
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးႏွိပ္လိုက္တိုင္း တိုင္ကီကခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕မို႕ ေရလာစင္သည္။
ေၾသာ္႕႕ အိမ္ေအာက္၀က္ေမြးတာနဲ႕ ေရတိုင္ကီေပၚအႏွိပ္ခံတာ လူကိုယ္တယ္အားေပးတာကိုး။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ အိမ္ေအာက္၀က္ေမြးေတာ့လည္း ညညက် "အုရ္႕႕အုရ္" ဆိုၿပီးထေအာ္တာကိုး။ လူကိုပဲ အားေပးအားေျမာက္ျပဳေနသလိုလို။ ခုေရတိုင္ကီေပၚတက္ႏွိပ္ေတာ့လဲ အသံထြက္တာၾကည့္ပါအုံး။ လူအထင္ႀကီးခံရနည္းလားဆိုပီး ၿငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္။
"ဒီမွာ အလုပ္လုပ္တာၾကာပီလားဟင္"
"အင္း"
သုံးလေလာက္ေတာ့ရိွပီ"
"အင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အင္း႕႕အဆင္ေျပပါတယ္႕႕ဒါေပမယ့္"
ေခါင္းေထာင္ၾကည့္မိသည္ " ဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္လဲ"
ကိုယ့္စကားမဆုံးမီ ၾကားလိုက္ရေသာအသံက႕႕
" ေဟ့႕႕ေဟ့ ေျပးၾက႕႕ေျပးၾက ႕႕ေျပးၾကေဟ့႕႕
ေအာ္ဟစ္သံမ်ားဆူညံသြားသည္။ ကိုလည္းလန္႕ပီး ငုတ္တုတ္ထထိုင္ကာ႕႕
" ဟင္႕႕ ဟင္႕႕ ဘာ႕႕ဘာျဖစ္တာလဲ"
" ရဲ႕႕ရဲလာလို႕ ေျပးၾကတဲ့ ႕႕ေျပးၾက"
"ဟင္ ႕႕ရဲ႕႕ ရဲ တဲ့ အမေလးေတာ့႕႕
ႏွိပ္ေနတဲ့ေကာင္မေေလးက ကိုယ္လုံးေသးေတာ့ ပလြတ္ဆို မလြယ္ေပါက္ကေန ေျပးထြက္သြားသည္။
" ဟာ "
ဆံပင္ေမြပါေထာင္ထြက္သြားသည္။
" ရဲ႕႕ရဲ႕႕တဲ့႕႕ေသ႕႕ေသၿပီ"
အ ေတြးထဲမေတာ့ မႈခင္းဂ်ာနယ္ထဲတြင္ ကိုယ့္ပုံကို ဖိုးကာလာ ႀကီးႏွင့္ ၿပဳံ ၿဖီးျဖီးႀကီးက ဘြားကနဲ႕ေပၚလာသည္။ စာေရးဆရာ ငေဇာ္ မာဆတ္တြင္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ မိျခင္းဆိုပီး႕႕႕
" ကိုေဇာ္႕႕ ကိုေဇာ္႕႕ကိုေဇာ္ ရဲလာၿပီ ေျပးေျပး႕႕ေျပး႕႕"
ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္အသံ။ ငတိက ကိုယ္လုံးေသးေသးႏွင့္ေျပးထြက္သြား၏။
" ေအာင္မေလး႕႕ေျပးရပီဗ်"
တကယ္ထြက္ေျပးေတာ့ ၀မ္းလ်ားထိုးတိုး၀င္လာေသာ ၀င္ေပါက္က ဘယ္လိုျပန္ထြက္ရမွန္းမသိ။
" ကယ္ၾကပါဗ်ဳိ႕႕႕႕ ကယ္ၾကပါဦး"
ေခါင္းကျပန္ထြက္ရမလား ေျခေထာက္ကျပန္ထြက္ရမလားမသိ။ ထို႕ေၾကာင့္ေရစင္ႀကီး ေပၚတြင္ကန္႕လန္႕ႀကီးျဖစ္ေနသည္။
"ဟာဟိုလူ " ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ ႕႕ ျမန္ျမန္ခုန္ခ်႕႕ဧည့္ႀကိဳေလး၏ ေခၚသံ႕႕။ ကိုယ္လည္းဘာမွမသိ စဥ္းစားခ်ိန္မရပဲ ေသခ်င္ေသပါေစ႕႕ ဒီေနရာမ်ိဳး ရဲအဖမ္းခံပီး နာမည္ပ်က္ေတာ့မခံလို ဟုဆုံးျဖတ္ပီး ခုခ်လိုက္သည္။
"အင့္"
"အား"
ကံတရားမ်ား တိုက္ဆိုင္လိုက္ပုံ ေျပာပါတယ္။
ကိုယ္လဲေၾကာက္လန္႕တၾကား ခုန္ခ်လိုက္တာပါ။
ဒါေပမယ့္အေပၚကေန ကုန္းကုန္းကြကြ ေျပးလာတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ေက်ာ္ေပၚတည့္တည့္၊ ငတိက ကၽြန္ေတာ့ကိုကုန္းပိုးေျပးေနသလို ျဖစ္ပါေရာလား။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ဆင္ေလာက္ႀကီး၊ ကုန္းပိုးထားတဲ့ငတိက ဆိတ္သာသာဆိုေတာ့ ၀ိတ္မခံႏိုင္ျဖစ္ပီး ေလွကားအတုိင္း ဒလိမ့္ေခါက္ေခြး တစ္ဒုံးဒုံးဒုံးနဲ႕ ျပဳတ္က်သြားသည္။
"အား"
"ေသပါပီဗ်"
"ဒုံး"
"ဒုံး"
"ဒုံး"
ေလွကားေစာင္းႏွင့္ ေခါင္းဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေဆာင့္မိမွန္းပင္မသိ။ ဒီလိုအနာခံရသည့္စတန္႕မ်ဳိး ဂ်က္ကီခ်ိမ္းပင္ ရိုက္ဖူး၊လုပ္ဖူးမည္ မထင္။
"ဒုံး"
" ေအာင္မေလးဗ် ဖူး ဖူးပါၿပီဗ်"
ကိုယ္လုံးအလိမ့္ရပ္သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ေလးဖက္ေထာက္လ်က္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္သား လည္ခ်င္းလိမ္ထားသလို ျဖစ္ေန၏။ လူကသာေျပးမဆင္းဘဲ လိမ့္က်တာ။ သို႕ေသာ္ ဘာလို႕ေမးေနမွန္းမသိ။
"ေဟာဟဲ႕႕ေဟာဟဲ႕႕႕""
" ဘာ႕႕ဘာျဖစ္တာလဲဟင္႕႕"
"ေဟာဟဲ႕႕ေဟာဟဲ႕႕ ရဲ႕႕႕ရဲ႕႕လိုေတာ့ေျပာတာပဲ"
" ေဟာဟဲ႕႕မသိဘူးေလဗ်ာ႕႕ ေဟာဟဲ႕႕ ရဲဆိုလုိ႕ေျပးဆင္းလာတာပဲ"
ေအာက္မွာဘာမွမထူးျခား။ ဘာရဲမွလည္းမေတြ႕ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတာင္ ခပ္ပါးပါး။
" ေအးဗ်ာ႕႕ ဘာမွလဲမရိွဘူး"
"အား႕႕ကၽြတ္"
ထိုေတာ့မွ ေခါင္းကနာသလို ဖင္ကနာလာသလို၊ ရင္ကေအာင့္လာသလို ေလးဘက္ေထာက္ႀကီးႏွင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ထကိုက္ ေတာ့မလို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ႀကီး ျဖစ္ေန၏
" ဖိနပ္ေရာ႕႕ဖိနပ္"
"အေပၚမွာ႕႕ အေပၚမွာေလ က်န္ေနခဲ့တာထင္တယ္"
မွန္ေပသည္။ အထိတ္တလန္႕ႏွင့္ ဆင္းေျပးလာရာက ဖိနပ္ကိုသတိမထားမိေတာ့။
"လာဗ်ာ႕႕ ရဲလဲမရိွဘူး။ ဖိနပ္ျပန္ယူမယ္ဗ်ာ႕႕"
ဒီေလာက္ဖူးေယာင္ေနတာေတာင္ ငတိက အူၿမဴးေနေသးသည္။ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႕
"ဟာကြာ႕႕မင္းကလဲ"
ကၽြန္ေတာ့ခါးကိုဖက္ပီး
" လာပါဗ်ာ အကိုႀကီးကလဲ႕႕ဆိုပီး"
" ဟင္ ခင္ဗ်ားဖင္ေရေတြစိုလို႕ပါလား႕႕ဘာ္ေၾကာင့္စိုေနတာလည္း"
စိုေနေသာတင္ပါးကိုစမ္းမိပီး ငတိ အ့ံအားသင့္သြားသည္။
"ခင္ဗ်ား႕႕ဟိုေကာင္မနဲ႕"
" အိုကြာ႕႕ခစ္"
မရွက္စဖူး အရွက္ထူးသြား၏
"ဘာ ႕႕ဘာမွ လုပ္ပါဘူးကြ။ မင္းကလဲ႕႕"
"ဘာမွမလုပ္ရင္ဘာလို႕ ေရစိုေနတာလဲ"
"ရွက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး သူ႕ကိုရွင္းျပရေသး၏။"
ငတိကမသကၤာသေယာင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ၾကည့္၍ ႕႕
" ဟုတ္ရဲ႕လား႕႕ခင္ဗ်ား အပ်ိဳရည္ ပ်က္လာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္႕႕"
" ဘယ္ႏွယ္အပ်ိဳရည္ပ်က္ရမွာလဲ႕႕ ေအာက္ကေရစင္တာပါဆိုေန"
ငတိစဥ္းစားသြားသည္။ ၿပီးမွေခါင္းညိတ္ရင္း႕႕
"အင္း႕႕ထင္ေတာ့ထင္သား။ ပေလာက္႕႕ပေလာက္နဲ႕ဆိုေတာ့ ကိုယ္ဆရာတယ္ၾကမ္းမွတ္ေနတာ႕႕ ဒီေလာက္မစြမ္းပါဘူး"
ကၽြန္ေတာ့အစြမ္းအစကို ဒဟီေကာင္ယုံၾကည့္သြားသည္။
" ကဲ႕႕ ဒါျဖင့္ ဖိနပ္သြားျပန္ေတာင္းရင္ ဆက္ရွင္ျပန္ျဖည့္ ရေအာင္ ဟီးဟီး"
ဆိုကာအေရွ႕မွ ဦးေဆာင္သြားသည္။ ကိုယ္လည္း အေနာက္ကေနေယာင္လည္လည္နဲ႕။ ေဘးဘီလဲ ေ၀့ၾကည့္ရေသးသည္။း ေတာ္ၾကာ ရဲလိုက္လာမွျဖင့္႕႕႕႕
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က တံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။ ထုံးစံအတိုင္းမလြယ္ေပါက္ေလးပြင့္လာ၏။
" ဘာကိစၥလဲ"
အသံကမာသည္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က သူ႕ရဲ႕ အျဖဴဆုံးသြားကိုၿဖဲ၍
" ဖိနပ္႕႕ဖိနပ္က်နခဲ့လို႕"
" ဆက္ရွင္၀င္မွာလား"
"ဟုတ္႕႕ ဆက္ရွင္လည္း၀င္မွာေလ"
" ဒါဆိုေငြရွင္း"
"ဟမ္"
အထဲကလူစကားေၾကာင့္ ေၾကာင္ပင္ေၾကာင္သြားသည္။
ေနာက္မွ သတိရၿပီး႕႕
" ဟင္႕႕ ခုနကပဲ ဒီေနရာက ရဲလာလို႕ဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္လိုက္တာေလ႕႕ ခုက႕႕"
" ခုႏွက ဆက္ရွင္ကၿပီးသြားပီေလ႕႕ထပ္ပီး၀င္မယ္ဆိုရင္ ေငြထပ္ရွင္း႕႕႕ဒါပဲကိုယ့္လူ႕႕"
မရွင္းႏိုင္ရင္႕႕႕႕႕႕႕႕ ဆိုပီး တံခါးေလးကိုျပန္ပိတ္ေတာ့မလိုျဖစ္သြားသည္။ ဒါကိုေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က ႀကီးမားေသာသူ႕ႏွာေခါင္းႀကီးနဲ႕ ထိုးခံလိုက္သည္။ တံခါးကႏွစ္လမခြဲေလာက္သာဟက်န္ေနသည္။
တံခါးေလးၾကားမွာ ႕႕ေနဦး႕႕ေနပါဦး႕႕၊ ရွင္း႕႕ရွင္းပါ့မယ္ဆိုၿပီး႕႕ ကိုယ့္ဆရာႏွစ္က်ဴတီစာဆိုဘယ္ေလာက္လဲဆိုၿပီး ေျပာေျပာဆိုဆို
အခန္းထဲေရာက္သြာသည္႕႕
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိတ္ကတ္ထဲမွာ ျခေသၤ့မ်ားက အလိုအေလ်ာက္ခုန္ထြက္ကုန္ျပန္၏။
သြားျပန္ပီ ခုႏွစ္ေထာင္။
ဒါေတာင္စပါးရွယ္ခန္းမ၀င္ေတာ့လို႕
။ ကုပ္ခ်ိကုန္ခ်ိႏွင့္ အခန္းထဲ ၀င္လိုက္ၾကသည္။
" အေပၚကိုတက္"
ရင္းႏွီးၿပီးျဖစ္ေသာ အေပၚထပ္ခိုးကိုတက္လိုက္ျပန္သည္။
" ဟာ"
ျမင္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားရျပန္သည္။
ဂ်ာမန္ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္၏ လက္ကျမင္းမႈေၾကာင့္ အတုံးအရုံး ေသေက်ၾကရရွာေသာ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးမ်ားကို တန္းစီခ်ထားသလို
အတုံးအရုံးလူမ်ား။
" ေအး႕႕ခုနကပဲ ငါတို႕ဆင္းေျပးသြားတာ႕႕ အခုဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ လူျပန္စည္ေနပါလိမ့္"
No comments:
Post a Comment